Gisteren had ik een mooie ervaring met een tafelopstelling. In een sessie kreeg ik een klant met een vraag over haar vermoeidheid. Dus vroeg ik haar om twee houten figuurtjes uit te kiezen en op te stellen.
Een blokje voor haarzelf en eentje voor haar vermoeidheid. De vermoeidheid zette ze hop, pardoes bovenop zichzelf. Het was alsof het haar bedekte, zei ze, in een sluier van vermoeidheid. Zodat ze niet helder kon nadenken.

Er volgden wat vragen van mij en daarop antwoorden. Het kwam erop neer dat ze al wel van zichzelf wist dat ze doorging op wilskracht.  Wilskracht kwam er dus bij in de opstelling en die stond pal achter haar. Ik vroeg hoe het zat met haar vitaliteit, haar energie. Ze stelde die op achter haar wilskracht (een kleiner houten figuurtje dan de wilskracht) en ik vroeg haar te voelen wat dit met haar figuurtje deed.
Ze zei: ‘Hey, mijn vitaliteit is uit het zicht. Ik kan het niet meer zien.’

Wilskracht: weg ermee

Door haar te laten kijken naar haar eigen opstelling (en door te vragen op haar observaties) kwam naar voren dat de wilskracht wel weg mocht. Eerst een stuk naar achteren, en toen zelfs verder weg.

Daarna voelde ze hoe het nu met haar (figuurtje in de opstelling) was.

Ze zei: ‘De vermoeidheid helpt mij eigenlijk, zodat ik niet maar door blijf jakkeren op pure wilskracht.  Op een gekke manier beschermt de vermoeidheid mij.’

Verdriet

En toen ze nu weer eens zo voelde aan het blokje ‘vermoeidheid’, voelde ze ook verdriet.
Ze ervaarde dat er sprake was van verdriet, nu de druk van haar wilskracht om maar door te gaan, weg was.

Dus vroeg ik haar om een figuurtje op te stellen voor degene die te maken had met haar verdriet.

Ze aarzelde even… en knikte toen ik zei: ‘je hoeft niet te weten wie het is’.

Zodoende kwam er een mooi houten figuurtje vóór haar eigen figuurtje te staan.
Er werd nog een en ander gedaan met de figuurtjes en toen viel er een kwartje:
‘Het gemis is gewoon een deel van mijzelf waarmee ik uit verbinding ben geraakt!’

Het mooie is: toen in de opstelling vervolgens de verzoening kwam (met dat figuurtje), en ook het figuurtje van de vitaliteit weer mee mocht doen en gezien kon worden….. toen viel ook de echte vermoeidheid van haar af.